اگر بدی دیدید چشمتان به سویش نچرخد بل زبانتان در مذمتش بچرخد

 

 

 

 

داشتم از اداره به خانه می رفتم . موتوری جلوی من حرکت می کرد

خانم بدحجابی در پیاده رو بود

موتوری برگشت و زل زد به ترکیب این بنده خدای بی حجاب

مدتی او را نگریست .

به ذهنم دو نکته آمد :

اول اینکه اگر بدی و کار اشتباهی دیدیم نباید چشممان به تایید و تحسین به سوی عمل زشت بچرخد و بر آن خیره شویم بلکه باید زبانمان بچرخد و به آن خانم و یا آقا بگوییم که این کار اشتباه است.

دوم اینکه خوب یکی از روشهای برخورد قبل تذکر لسانی بی توجهی به آن شخص است .

چرا وقتی همچو شخص خطاکاری به چشممان می خورد و نمی خواهیم یا نمی توانیم تذکر دهیم به او زل می زنیم

اول اینکه از کار او بدتر نگاه ماست و دوم اینکه این نگاه ما باعث ترغیب بیشتر او می شود .

همانگونه که بی حجابی گناه است نگاه به نامحرم بی حجاب به صورت عمدی هم گناه است .

نیمی از بدحجابی از نگاه ماست

بیایید نگاهمان را کوتاه کنیم و هر چه را نمی خواهیم نبینیم و اگر به چشممان خورد تذکر زبانی بدهیم که :

این حجاب و این پوشش و این رفتار مناسب بانوی ایرانی نیست.

 

انسان بالا انسان پایین

دیشب دعاگو بودیم

حتما شما هم ما را دعا کرده اید اگر که نه دو شب قدر دیگر هم هست یادتان نرویم

برای همه دعا کنیم.

فکر میکنم از حضرت علامه حسن زاده خوانده باشم که انسان هم به زیر توجه دارد و هم به بالا .

ماه رمضان به نوعی تعطیلی بخش ناظر به زمین و دنیاست و فعال کردن بخش آسمانی انسان .

در ماه رمضان توجه به شکم و مادون آن کم و تعطیل شده است و پرداختن به دل و عقل خواسته شده است.

خواسته اند ما را متوجه بخش الهی خویش سازند .

خواسته اند یادمان نرود که می شود با بالا ارتباط برقرار کرد .

خواسته اند فکر نکنیم همه لذتها در خور و خواب و خشم و شهوت است .

خواسته اند به دل هم برسیم

دل هایتان مملو از یاد الله

یا حق

التماس دعا