هر شب که خانه می روم بر فراز خیابان هواپیمایی عبور می کند

سالم و سلامت می برد و می آورد

همه ساکت و آرام و بی خیالند

نه شکر خالق را می کنیم و نه شکر مخلوق را .

کافی است که هواپیما درست به زمین ننشیند و یا به زمین افتد و ...

واعظان شهر سر بر می آورند و هر چه از شکر ، ناگفته اند می گویند .

البته اين هيچ ربطي به هواپيما ندارد به ما مربوط است

به مايي كه قليل من عبادي الشكوريم

خدا كند شاكر باشيم  ان شاء الله